ارزیابی کیفی و کمی تناسب اراضی برای بادام زمینی در بخش های مرکزی استان گیلان

زمین و خاک مهمترین عوامل تولید کننده ثروت و تمدن هستند. ارزیابی اراضی یک حلقه حیاتی از زنجیره مدیریت پایدار منابع اراضی است. ارزیابی اراضی برای نوع کاربری های خاص راهی برای جلوگیری از تخریب و انهدام اراضی کشاورزی است. هدف از این تحقیق ارزیابی کیفی و کمی تناسب اراضی بخشهایی از مرکز و شرق استان گیلان است که به کشت بادام زمینی اختصاص دارد و همچنین تعیین تناسب اراضی مناسب کشت این محصول است که در حال حاضر یا زیر کشت این محصول استراتژیک نیست و یا زیر کشت محصولات دیگر است اما سودآوری مناسبی ندارد. منطقه مورد مطالعه به مساحت 7700 هکتار در قسمت شرق استان گیلان واقع شده است. برای تعیین مشخصات اقلیمی از اطلاعات هواشناسی ایستگاه سینوپتیک رشت و کلیماتولوژی لاهیجان استفاده شد. برای کسب اطلاعات خاکشناسی در منطقه مورد مطالعه تعداد 24 پروفیل حفر گردیدکه از این میان 10 پروفیل به عنوان شاهد انتخاب گردید. نتایج نشان داد که اقلیم منطقه برای محصول بادام زمینی، دارای تناسب بحرانی است. مهم ترین خصوصیات محدود کننده اراضی، زهکشی و تا حدی ph می باشد. ارزیابی تناسب اراضی به روش محدودیت ساده و تعداد و شدت محدودیت تمام واحدهای مجزا شده خاک دارای تناسب بحرانی می باشند و در روش پارامتریک استوری، چهار واحد از واحدهای مجزا شده به صورت نامناسب ولی قابل اصلاح و سه واحد از واحدهای جدا شده دارای تناسب نسبتا مناسب، و چهار واحد از واحد های مجزا شده دارای تناسب بحرانی شده اند. در روش پارامتریک ریشه دوم، چهار واحد از واحدهای مجزا شده به صورت نامناسب ولی قابل اصلاح ،چهار واحد از واحد های جدا شده دارای تناسب نسبتا مناسب و دو واحد دارای تناسب بحرانی ، می باشند. بر اساس ارزیابی کمی صورت گرفته در منطقه تولید پتانسیل اراضی برای بادام زمینی 4310 کیلوگرم دانه در هکتار برآورد شده است بر این اساس درتعیین تناسب اراضی به روش کمی، چهار واحد از واحد های جدا شده دارای تناسب بالا، یک واحد، تناسب نسبتا بالا، و پنج واحد از واحدهای مجزا شده دارای تناسب بحرانی شده اند.